hiçbir şey düşünmemek için uyumak en iyi çözüm olabilir ama uykuya ulaşmak
için uyku öncesi kendinle baş başa kaldığın anda kurtulmak istediğin her şeyin
saldırısına uğramaya kaç kez katlanabilir insan. belki bir kere katlanabilirim
eğer sonrasında sonsuz uyku beni kucaklayıp avutacaksa neden olmasın ?
Ve sabahın 6 'ın da uyanmış, yatakta debelenirken, akşamdan kalma bunaltının
güneşin ilk ışıkları ile ortaya çıkması ve hiç bir şeyin sonsuza dek
sürmeyeceğinin tekrardan suratına çarpılmasının dayanılmaz hafifliği........
Gece
her şeyi boş verip, bırakmıştım
kendimi uykunun kollarına.
O da acımıştı
herhalde beni hiç yormadan,
düşüncelere
dalmama müsaade etmeden,
kabul etti
yanına.
Keşke güneşin ilk fısıltıları
duyulduğunda, çabucak benden
sıkılıp, eteklerinden
silkip, eksikliklerimle beni boğmaya çalışan çarşaf ve battaniyenin içine
atmasaydı; belki bu gün daha farklı biri
olurdum. Uzun zamandır yatağın cehennem
tarafından başlamamıştım güne. O yaşayıp, yaşamadığı belli olmayan; havanın
sıcak ya da soğuk
olduğunu hissetmeyen;
hiç kimsesiz ama herkesin dostu adam gene benliğimi ele geçirmişti. Neyse ki,
hep yakındığım zaman çabuk geçiyor ve tükendi gün yine, eğer şansım varsa
sevgili uyku sabah salarken beni, yanında alı koyar o suratsızı .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder